... | |
poëzie FH
Poëzie Felix Hogeboom Creatief curriculum Literaire brief, altijd vorsend, altijd zoekend Vanuit toenemende stilte vullen wij onze pennen met synthetische inkt  waarvan we vanwege de ontkenning der welvaart de samenstelling niet meer weten Aldus ontlenen we aan dagelijkse koffie het respect Aan de papieren met namen van hen die vanuit enige schaduw als voor ons leven  op het wereldse decor meten wij het fatsoen af van onze beveiligde gedachten Zelfs nog in rechtstreeks contact wenden we ons gezicht vanwege hardheid af  en beschermen daarmee onze hoogmoed, onze trots tegen de trieste, doodse, grijze regen   waardoor degenen die door het nut worden geleefd als stenen poppen voortgaan. [mei '96] Jongeling Achter zijn ogen Dansten de hoogmoedige goden Om zijn mond verachting Zijn gezicht met de gladde ironie Te vlug Te gauw losgerukt Van onbezorgde jeugd Maar ook van zijn schuld Bewust staat hij als bevroren. [sep. '94 - kreatief werk] Kiezen met het hart Zelfs de lamp doorsnijdt mijn wens om de nacht te kennen Onder de bomen ademt de stilte, zoete dans De tere echo van de zomer, vrijheid over een lege klinkerstraat Het dunne licht onder de sterren, coniferen tot het diepe blauw Burgerkamers gevuld met romig licht Warmte ingezonken op de leren bank De aandacht van het oog aan de TV verkocht Het lichaam van de arbeid loom Binnen is veilig maar de poëzie is vergaan De danser verdween achter de horizon De krant gaat in de kattebak De koffie wordt gepakt, langzaamaan naar bed Rituelen van de nacht. [dec.'94] Avond In een onuitgesproken warreling van gedachten gaan gezichten voorbij -  zij reiken naar waarheid in ontmoetingen in het verleden,  tijd die niet meer te veranderen valt,  alleen herinneringen kleuren met de waan door de macht van het moment verschaft Doorzicht is een doorwaakte nacht tussen de twijfels en zelfzuchtige demonen -  het aloude licht zien kruipen in een schaduwwereld met onuitgesproken stemmen vol gevoel,   lantaarnpalen bij kale bomen, sportvelden bij nacht als elke fietser een verdachte is geworden; de politieauto sluipt door de wijk voor de nieuwe rijken en verderop voorbij het viaduct het asfalt in de nevel over het land, de vreemde toren van de moskee, het geklets in de bazaar waar herkenning volgens de traditie gaat: grootmoeders in bonte rokken terwijl de afprijzing voortgaat Muziek, verdeelde tijd in klank herinnerend, geteld en vastgelegd op tape Het gaat zo gauw, de kerrie en de zachte mayonaise, het opgeblazen deeg,  de conserveringsmiddelen, koolzuur en mout, het aardenwerk, het geslepen glas, alles is voorradig De gladgewreven vloer, de overvloed aan stoelen, de behagelijke warmte,  de vanzelfsprekendheden waartussen de letteren worden gediend Niemand heeft er honger, achteloos kan er gegeten worden:  honderduit praten, herkenning proberen te vinden,  ieder heeft het gemaakt, niets meer te verliezen dan cultuur Alleen een jonge vrouw, het meisje dat de teloorgang niet verkroppen kan,  ze is nog oprecht verbaasd, schrijft voorzichtig, observeert,  van het dagelijkse tot de mystiek, ze heeft de pose van de aandacht heilig met krullen van plezier,  zomers in het gras. [nov. '94] Selectie uit bundel 'Kreatief Geestwerk ....' (maart 2001) * Informatie e-mail: felixhvb@gmail.com | |
Vacuüm Cultuurnetwerk Alkmaar - 2017 |