Creatief curriculum

Literaire brief, altijd vorsend, altijd zoekend

Vanuit toenemende stilte vullen wij onze pennen met synthetische inkt
 waarvan we vanwege de ontkenning der welvaart de samenstelling niet meer weten
Aldus ontlenen we aan dagelijkse koffie het respect
Aan de papieren met namen van hen die vanuit enige schaduw als voor ons leven
 op het wereldse decor meten wij het fatsoen af van onze beveiligde gedachten
Zelfs nog in rechtstreeks contact wenden we ons gezicht vanwege hardheid af
 en beschermen daarmee onze hoogmoed, onze trots tegen de trieste, doodse, grijze regen  
 waardoor degenen die door het nut worden geleefd als stenen poppen voortgaan.

[mei '96]


Jongeling

Achter zijn ogen
Dansten de hoogmoedige goden
Om zijn mond verachting
Zijn gezicht met de gladde ironie
Te vlug
Te gauw losgerukt
Van onbezorgde jeugd
Maar ook van zijn schuld
Bewust staat hij als bevroren.

[sep. '94 - kreatief werk]


Kiezen met het hart

Zelfs de lamp doorsnijdt mijn wens om de nacht te kennen
Onder de bomen ademt de stilte, zoete dans
De tere echo van de zomer, vrijheid over een lege klinkerstraat
Het dunne licht onder de sterren, coniferen tot het diepe blauw
Burgerkamers gevuld met romig licht
Warmte ingezonken op de leren bank
De aandacht van het oog aan de TV verkocht
Het lichaam van de arbeid loom
Binnen is veilig maar de poëzie is vergaan
De danser verdween achter de horizon
De krant gaat in de kattebak
De koffie wordt gepakt, langzaamaan naar bed
Rituelen van de nacht.

[dec.'94]


Avond

In een onuitgesproken warreling van gedachten gaan gezichten voorbij -
 zij reiken naar waarheid in ontmoetingen in het verleden,
 tijd die niet meer te veranderen valt,
 alleen herinneringen kleuren met de waan door de macht van het moment verschaft

Doorzicht is een doorwaakte nacht tussen de twijfels en zelfzuchtige demonen -
 het aloude licht zien kruipen in een schaduwwereld met onuitgesproken stemmen vol gevoel,   
lantaarnpalen bij kale bomen, sportvelden bij nacht als elke fietser een verdachte is geworden;
de politieauto sluipt door de wijk voor de nieuwe rijken en verderop
voorbij het viaduct het asfalt in de nevel over het land, de vreemde toren van de moskee,
het geklets in de bazaar waar herkenning volgens de traditie gaat:
grootmoeders in bonte rokken terwijl de afprijzing voortgaat

Muziek, verdeelde tijd in klank herinnerend, geteld en vastgelegd op tape
Het gaat zo gauw, de kerrie en de zachte mayonaise, het opgeblazen deeg,
 de conserveringsmiddelen, koolzuur en mout, het aardenwerk, het geslepen glas, alles is voorradig
De gladgewreven vloer, de overvloed aan stoelen, de behagelijke warmte,
 de vanzelfsprekendheden  waartussen de letteren worden gediend
Niemand heeft er honger, achteloos kan er gegeten worden:
 honderduit praten, herkenning proberen te vinden,
 ieder heeft het gemaakt, niets meer te verliezen dan cultuur

Alleen een jonge vrouw, het meisje dat de teloorgang niet verkroppen kan,
 ze is nog oprecht verbaasd, schrijft voorzichtig, observeert,
 van het dagelijkse tot de mystiek, ze heeft de pose van de aandacht heilig met krullen van plezier, 
 zomers in het gras.

[nov. '94]

Selectie uit bundel 'Kreatief Geestwerk ....' (maart 2001)

* Informatie e-mail: felixhvb@gmail.com