Portret kunstschilder Matthé Goedhart - 23-12-2013


Goedhart ‘Nu schilder ik alleen als ik gemotiveerd ben’

portret_felix_1311.jpg
portret Felix Hogeboom    
Kunstschilder Matthé Goedhart heeft zich gespecialiseerd in het schilderen van portretten, waarbij hij er vaak in slaagt om de ziel van de geportretteerde persoon te treffen. Verslaggever Felix Hogeboom liet een portret van zichzelf maken en had een interviewgesprek met de kunstenaar. thumb_portret_felix_zittend_131220.jpg

Matthé Goedhart werkt traditioneel met olieverf op paneel of doek in realistische stijl. Kunstenaars als Sam Drukker en Pier Pander hebben zijn belangstelling, ambachtelijke schilders zoals door academie Minerva in Groningen worden opgeleid. De Heerhugowaardse docent Rem de Boer bracht hem op jonge leeftijd in contact met kunstzinnige vaardigheden als tekenen en het werken met keramiek, wat leidde tot een avondstudie aan de Rietveldacademie na het afronden van de middelbare school op 18-jarige leeftijd. De Amsterdamse periode aan De Rietveld was een roerige tijd, waarbij Matthé na enige jaren met strubbelingen de school verliet. Later, in 1979 werd de kunstzinnige vorming voortgezet bij de modeltekenles van Cees Broersen uit Egmond. 

Matthé geeft aan portret en landschap als onderwerp te hebben, waarbij hij krijt of olieverf als materiaal gebruikt. Een werkstuk voltooien vraagt minstens een half uur tijd, maar er zijn ook schilderstukken waar enkele uren werk in is gestoken. De laatste tijd heeft hij weer wat contact met oud-studiegenoten uit Amsterdam, je vindt ze op internet, bij één van die mensen is hij langsgeweest. Kunstenaars als Rob Houdijk en Rem de Boer zijn voor hem een inspiratiebron. In het gesprek krijg je de indruk dat Goedhart - inmiddels 56 jaar oud - het betreurt dat vroegere contacten verloren zijn gegaan.  Bij het bereiken van de middelbare leeftijd kan er een zekere weemoed ontstaan, zeker als de inzet van talent niet het succes heeft opgeleverd dat er mogelijk had kunnen zijn.

‘Welke ontwikkeling zie je in je werk’ is een interessante vraag, die voor veel kunstenaars lastig is omdat ze daar nooit over praten. Ik vraag aan Matthé of hij verschil ziet tussen recent werk en werkstukken uit de academietijd, om iets over de ontwikkeling van eigen werk te vertellen. ‘Mijn huidige werk is frisser, geïnspireerder, ik heb een deel van mijn academiewerk weggegooid.’ De houding ten opzichte van het werken is ook veranderd: ‘Op de academie moest je presteren, nu schilder ik alleen als ik gemotiveerd ben’.  De omgang met creatief werk is vaak een delicate kwestie, er kan onzekerheid bij de kunstenaar zijn over eigen kunnen, het kan ook zijn dat de kunstenaar zijn artistieke talent wil beschermen tegen onjuiste bejegening door de omgeving, alles van waarde is immers weerloos. 

Bij portretten is karaktertekening van belang. Het is de kunst om de ziel van de geportretteerde te treffen.  Volgens Matthé is het een kwestie van aanleg, veel doen en van mensen houden. ‘De laatste tijd bied je ook werk aan via de Kunstkringloop, gevestigd aan de Kennemerstraatweg in Heiloo. Ik zag daar een damesportret van jouw hand, geschilderd op paneel. De dame in kwestie lijkt breed van postuur en kijkt de beschouwer vorsend aan, zo weet de schilder spanning op te bouwen in zijn werk. Kun je iets zeggen over de plek waar je het werk hebt geschilderd ?’ ‘Ik heb het schilderij naar aanleiding van een foto geschilderd, met op de achtergrond de spiegeling van een boekenplank in de huiskamer, gezien door de ruit.’  Zo blijkt een prozaïsche omgeving toch een suggestief esthetisch resultaat te kunnen geven. Uw verslaggever vindt het een geslaagd werkstuk.

 ‘Ik ken van jou ook een schilderij met springende koeien in de wei, het heeft een tijd prominent aan de muur van het restaurant van een activiteitencentrum gehangen. Mij valt bij dit doek juist de beweging en de vreugde die de dansende koeienlijven tot uitdrukking brengen op. Als je zegt dat eigen werk vaak wat statisch is, dan geldt dat niet voor dit doek. Hoe kijk je tegen het koeienschilderij aan ?’ Het valt de schilder duidelijk moeilijk om iets over dit werk te zeggen, er is aan de hand van een tijdschriftfoto gewerkt en niet alle koeien op de achtergrond zijn ingeschilderd.  Geen woord over de bewegelijkheid van de toets, dat blijft het geheim van de smid.

Na de poseersessie verlaat ik het huis van de kunstenaar. Bij de ontspannen muziek van Billy Joel verloopt de sessie in een sfeer van geconcentreerde aandacht, wat wellicht iets zegt van het ernstige karakter van uw verslaggever, die in de intimiteit van een wat rommelige kunstenaarshuishouding niet uit zijn rol van objectieve observator wil vallen. Op de salontafel naast het eenvoudige houten bed ligt Hegel’s  filosofie van de kunst. Wellicht is dat bij een volgend bezoek een gespreksonderwerp.

Felix Hogeboom, 22-12-2013
 


Felix on zondag 05 januari 2014 - 22:03:31 | Lees/plaats reactie: 0

Welkom

Vacuüm Cultuurnetwerk Alkmaar - 2017