... | |
Finale Aan het Woord - filmhuis Alkmaar, zondag 29-11-2015 Finale 'Aan het Woord' - filmhuis Alkmaar zondag 29-11-2015 - aanvang: 15:00u Literaire slams kunnen een onvoorspelbare uitkomst hebben, de dichters worden onderworpen aan de grillen en luimen van het publiek en zijn vaak afhankelijk van de opkomst van de eigen achterban. In Alkmaar is dat ook het geval, er zitten ongeveer dertig personen in de zaal met deelnemers inbegrepen. De slam is vooral bedoeld als een opstap voor jong talent, dat daarmee de kans krijgt om door te stromen naar de NK finale poetry slam in Utrecht. Iedere dichter heeft zijn eigen taaluniversum, dit maakt het bezoek aan voordrachtbijeenkomsten en slams interessant. Arjan Blok, winnaar van de 1e editie 'Aan het Woord' opent de slam. De middag wordt wederom gepresenteerd door Daniël Vis, die zijn taak op nonchalante ironische wijze uitvoert in de toon van Maarten van Rossum. Blok is goed op stoom en trakteert het publiek op een uitputtende reeks pittige teksten waarbij de wrijving tussen de beide geslachten vanuit meerdere invalshoeken wordt benaderd, onderwijl vallen de zorgvuldig uitgewerkte observaties en krachtige persoonlijke stellingnames op. De tekstmaterie laat een worsteling zien en is soms wat rauw van toon. Blok probeert de realiteit van het leven onversneden te benaderen en sluit nadrukkelijk aan bij de moderniteit. De performing poet toont een overmaat aan egoprofilering, wellicht is dit bewust gedaan om juist bij slams succes te kunnen oogsten waarbij het draait om de confrontatie met het publiek. De tweede dichter die optreed is benjamin Justin van Weerden, gestoken in het nette zwarte pak, die op dappere zelfverzekerde wijze het thema suïcidale gedachtes dichterlijk voor het voetlicht brengt. Opvallend is het kleine aantekenboekje met handgeschreven tekst dat tijdens de voordracht wordt vastgehouden. De presentatie is nergens theatraal of dramatisch van toon maar wordt eerder koel, nauwgezet en bijna feitelijk gebracht. Dus niet de ronkende tekstbenadering die bij menige poetry slam te horen is. Dichter Felix Hogeboom kiest voor een kwetsbare aanpak waarbij enkele intieme teksten uit het romantisch cabaretrepertoire worden gebracht, vanuit het idee dat kleinkunstuitingen ook als poëzie kunnen worden beschouwd. Daarna worden op de bonnefooi teksten uit een bloemleesbundel uit de negentiger jaren gelezen, wellicht was deze poëzie wat te wijdlopig van aard om bij een korte voordracht treffend over te komen. Ook het geschutter met de papieren en een enkele verspreking vallen op. Het is duidelijk dat Hogeboom hiermee credits verspeeld. Vervolgens is het woord aan de eerste multiculturele dichter, een beminnelijke jonge dame met dunne rastavlechten en een Afrikaanse achtergrond. Sandy Bosmans probeert zich thuis te voelen in Nederland waarbij ze een harmonieuze relatie tussen de westerse en niet-westerse leefwijze bevordert. In de tweede ronde laat de dichteres meer persoonlijke poëtische fascinaties zien waarbij vooral de authenticiteit opvalt. Sandy wordt door het publiek met de eerste prijs beloond en mag volgend jaar aan de Nederlandse slamfinale in Utrecht deelnemen. De Alkmaarse Petra van Rijn valt op door de mooie sfeertekening en diepdoorvoelde stemmingsbeelden waarbij er vaak verbinding is met de Noord-Hollandse omgeving maar wereldwijde thema's als de actuele vluchtelingenstroom worden niet geschuwd. De teksten zijn geladen met een idealistisch mensbeeld, getuigen van worsteling en worden met tedere aandacht gebracht waarbij hoop en ontroering bij de aandachtige luisteraar worden gewekt. De dichteres is over eigen schaduw en moeizame verleden heengestapt en heeft aan glans en expressie gewonnen. In de zaal was de zich verdiepende aandacht waarneembaar. Net als bij de tweede aflevering van 'Aan het Woord' treedt rapper Aksisaf op. De tekst en rapmelodie zijn dit keer wat subtieler van gehalte, met speels-nonchalante en mensvriendelijke presentatie. Een fantasierijke vondst is het kinderstemmetje dat meeloopt met de rapmelodie en de refreinteksten naechoot. De rapper is werkzaam in het jongerenwerk en blijkt op het kleine Alkmaarse cultuurpodium best aaibaar. Rap stelt als poëzievorm de normen en waarden van een subcultuur en kweekt begrip voor de eigenheid daarvan in een veelkleurige maatschappij. Deze sociale missie verdient het om gehoord te worden. Cultuurvormers zien dergelijk werk graag verschijnen op hun podia.     Als laatste treedt Jan Roobeek op met Nederlandstalige chansons. Deze persoon ontpopt zich als een romantische troubadour met originele eigenzinnige teksten, zoals bij dit genre mag worden verwacht. Gevoelige observaties, intimiteit, een zekere schuchterheid en ontwapenende persoonlijkheid komen naar voren. Liefdesrelaties vormen vaak het thema maar ook het eigen levensverhaal dat uitputtend wordt verkend. Langzaamaan wordt het publiek meegevoerd in de wereld van de chansonnier. De magie is aanwezig. Al is het genre niet modern, Jan Roobeek kan met zijn liedwerk op meerdere plaatsen terecht. FH  Je moet ingelogd zijn om reacties te kunnen geven op deze site. Log eerst in of meld je aan Klik hier om aan te melden | |
| Vacuüm Cultuurnetwerk Alkmaar - 2017 | |