...
Fruitcompagnie bij opening expo Galerie de Buitenkans, 3-2-2015
Fruitcompagnie bij expositie bij Galerie de Buitenkans
Heiloo, dinsdag 3-2-2015 – 19:15u
Op dinsdag 3 februari 2015 speelde Fruitcompagnie muziek en poëzie bij Galerie de Buitenkans in De Trog aan de Bullaan 4 te Heiloo bij de opening van een expositie van Astrid Greijer, Wilco Kostelijk, Maniet Voets en Pam Leavy. Fruitcompagnie met Sjoerd van Berkel en Felix Hogeboom (zang/voordracht) en Jelle Bouwhuis (gitaar, synthesizer) bracht vermakelijke light verse, lyriek en experimentele poëzie met een melodieuze of abstracte omlijsting waarbij voor de muzikale begeleiding gebruik werd gemaakt van diverse gitaren, speciale effecten, sequencer en Korg MS20 analoge synthesizer. De groep werd ondersteund met percussie door Thijs Fatels.
In galerie De Trog, een voormalige varkensschuur met stenen vloer onder houten dakspanten, was de ruimte schaars verlicht met gelige verlichting, de schilderijen aan de muren en op dwarsstaande expositiepanelen werden apart met spotjes en pianolampen aangelicht. In het midden van de ruimte stonden enkele groepen aaneengeschoven tafels, met voldoende zitmogelijkheid voor de genodigden. Naast de ingang tot de ruimte bevond zich een grenenhouten bar, bemand door twee vrouwelijke vrijwilligers, waar koffie, thee, frisdrank en wijn te verkrijgen waren. Alles was tiptop verzorgd.
Om 19:15u heette organisator/galeriehouder Nieko Erkamp iedereen van harte welkom waarna de Alkmaarse Fruitcompagnie het eerste blokje muziek en poëzie inzette, daarbij liet de geluidstechniek de groep even in de steek, maar al spoedig werd de juiste balans tussen stem en muzikale begeleiding gevonden waarbij de nummers goed tot hun recht kwamen. Al gauw was er alle aandacht van het publiek.
Dichter-zanger Sjoerd van Berkel opende met het luchtige nummer Taekwondo vrouw waarna de meer beklemmende voordracht Achtervolging volgde. Hierna zette Felix Hogeboom het melodieuze light-verse-nummer Als de zon hoog aan de hemel staat in, waarbij gitarist Jelle Bouwhuis zijn kwaliteiten als muzikale begeleider toonde. Vervolgens kwamen experimentele poëtische nummers als Zandschuim, Barok en Beethoven sonate nr. 8 aan bod, gedompeld in een abstracte soundscape geproduceerd door met strijkstok aangestreken gitaar en analoge synthesizer, waarbij de surrealistische tekst goed tot zijn recht kwam.
De expositie werd geopend door de heer Bart van der Feen de Lille, eigenaar van het nabijgelegen landgoed Ter Coulster. Hij sprak over de wortels waarmee kunstenaars met elkaar verbonden zijn. Vormgever Wilco Kostelijk had hem per SMS gevraagd of hij de expositie wilde openen; op dat moment was hij in Afrika bij een boomplantproject aanwezig, dat had net zo goed met wortels te maken als de boomwortels die Wilco met toestemming bij het landgoed weghaalde om als grondstof voor zijn houtsculpturen te dienen.
Een schilderij van Maniet Voets aan de achterwand van de galerie werd aangeduid als een woestijn vol met vrolijkgekleurde wortels. Wie de fantasierijke creaturen van Maniet van dichtbij bekijkt ziet echter dat het niet alleen vrolijkheid is die tot uitdrukking komt. Naast de luchtige toets is er gelaagdheid die tot nadenken stemt, de tragiek van het leven is eveneens te bespeuren maar nooit terug te brengen tot een herkenbare aanleiding. Maniet weet op een bevreemdende manier een kinderlijk-naïeve verbeeldingswereld van zijn magische onschuld te ontdoen. Als gelaagdheid een criterium is voor kwalitatief goede kunst dan geldt die typering zeker voor dit werk.
Wilco Kostelijk werkt met afvalmateriaal en maakt abstract-figuratieve sculpturen van wortelhout. Eén van de boomwortelsculpturen suggereert een torsovorm waardoor de verbeelding wordt geprikkeld. Ander wortelwerk geeft een surrealistische indruk door grillige gelaagdheid, de vorm van het hout zou iets te maken kunnen hebben met een werktuig, maar omdat vormgeving in wezen een esthetische kwestie is is er van een reëel werktuig geen sprake. Zo houdt de kunst ons voor de gek en verwijst zij naar zichzelf en niet naar de tastbare werkelijkheid.
Het schilderwerk van Astrid Greijer is sferisch en abstract, waarbij de observatie van het landschap de aanleiding vormt. Soms is de sfeer wat schril en toont het doek een donker ijslandschap met zwarte staketsels. Andere werken vallen op door warm kleurgebruik, waarbij de elementen water en steen in abstracte vorm te zien zijn. De werkstukken tonen een poëtisch handschrift. Via de lyriek van de expressie is er wellicht een brug naar de gedichten van de Fruitcompagnie te maken.Â
Het boekvormgevingswerk van exposante Pam Leavy valt op door de verfijning en ambachtelijke uitwerking en is te zien in de enige vitrine van de expositieruimte.
Galerie de Buitenkans is er deze keer wederom in geslaagd om een kwalitatief goede expositie neer te zetten. 
Felix Hogeboom

Heiloo, dinsdag 3-2-2015 – 19:15u
 |  |  |
In galerie De Trog, een voormalige varkensschuur met stenen vloer onder houten dakspanten, was de ruimte schaars verlicht met gelige verlichting, de schilderijen aan de muren en op dwarsstaande expositiepanelen werden apart met spotjes en pianolampen aangelicht. In het midden van de ruimte stonden enkele groepen aaneengeschoven tafels, met voldoende zitmogelijkheid voor de genodigden. Naast de ingang tot de ruimte bevond zich een grenenhouten bar, bemand door twee vrouwelijke vrijwilligers, waar koffie, thee, frisdrank en wijn te verkrijgen waren. Alles was tiptop verzorgd.
Om 19:15u heette organisator/galeriehouder Nieko Erkamp iedereen van harte welkom waarna de Alkmaarse Fruitcompagnie het eerste blokje muziek en poëzie inzette, daarbij liet de geluidstechniek de groep even in de steek, maar al spoedig werd de juiste balans tussen stem en muzikale begeleiding gevonden waarbij de nummers goed tot hun recht kwamen. Al gauw was er alle aandacht van het publiek.
Dichter-zanger Sjoerd van Berkel opende met het luchtige nummer Taekwondo vrouw waarna de meer beklemmende voordracht Achtervolging volgde. Hierna zette Felix Hogeboom het melodieuze light-verse-nummer Als de zon hoog aan de hemel staat in, waarbij gitarist Jelle Bouwhuis zijn kwaliteiten als muzikale begeleider toonde. Vervolgens kwamen experimentele poëtische nummers als Zandschuim, Barok en Beethoven sonate nr. 8 aan bod, gedompeld in een abstracte soundscape geproduceerd door met strijkstok aangestreken gitaar en analoge synthesizer, waarbij de surrealistische tekst goed tot zijn recht kwam.
De expositie werd geopend door de heer Bart van der Feen de Lille, eigenaar van het nabijgelegen landgoed Ter Coulster. Hij sprak over de wortels waarmee kunstenaars met elkaar verbonden zijn. Vormgever Wilco Kostelijk had hem per SMS gevraagd of hij de expositie wilde openen; op dat moment was hij in Afrika bij een boomplantproject aanwezig, dat had net zo goed met wortels te maken als de boomwortels die Wilco met toestemming bij het landgoed weghaalde om als grondstof voor zijn houtsculpturen te dienen.
Een schilderij van Maniet Voets aan de achterwand van de galerie werd aangeduid als een woestijn vol met vrolijkgekleurde wortels. Wie de fantasierijke creaturen van Maniet van dichtbij bekijkt ziet echter dat het niet alleen vrolijkheid is die tot uitdrukking komt. Naast de luchtige toets is er gelaagdheid die tot nadenken stemt, de tragiek van het leven is eveneens te bespeuren maar nooit terug te brengen tot een herkenbare aanleiding. Maniet weet op een bevreemdende manier een kinderlijk-naïeve verbeeldingswereld van zijn magische onschuld te ontdoen. Als gelaagdheid een criterium is voor kwalitatief goede kunst dan geldt die typering zeker voor dit werk.
Wilco Kostelijk werkt met afvalmateriaal en maakt abstract-figuratieve sculpturen van wortelhout. Eén van de boomwortelsculpturen suggereert een torsovorm waardoor de verbeelding wordt geprikkeld. Ander wortelwerk geeft een surrealistische indruk door grillige gelaagdheid, de vorm van het hout zou iets te maken kunnen hebben met een werktuig, maar omdat vormgeving in wezen een esthetische kwestie is is er van een reëel werktuig geen sprake. Zo houdt de kunst ons voor de gek en verwijst zij naar zichzelf en niet naar de tastbare werkelijkheid.
Het schilderwerk van Astrid Greijer is sferisch en abstract, waarbij de observatie van het landschap de aanleiding vormt. Soms is de sfeer wat schril en toont het doek een donker ijslandschap met zwarte staketsels. Andere werken vallen op door warm kleurgebruik, waarbij de elementen water en steen in abstracte vorm te zien zijn. De werkstukken tonen een poëtisch handschrift. Via de lyriek van de expressie is er wellicht een brug naar de gedichten van de Fruitcompagnie te maken.Â
Het boekvormgevingswerk van exposante Pam Leavy valt op door de verfijning en ambachtelijke uitwerking en is te zien in de enige vitrine van de expositieruimte.
Galerie de Buitenkans is er deze keer wederom in geslaagd om een kwalitatief goede expositie neer te zetten. 
Felix Hogeboom

Je moet ingelogd zijn om reacties te kunnen geven op deze site. Log eerst in of meld je aan Klik hier om aan te melden